กักตัว ไม่ต้องกลัวเหงา@ขอนแก่น
คอลัมน์ “รู้จริง ถิ่นเฮา”
โดย “น้องดอกคูน”
….เรื่องเล่า อ่านสนุก ซอกมุมของบรรพบุรุษ และมองออกไปเบื้องหน้า ในบริบทของ เศรษฐกิจ สังคม การเมือง เมื่อทุกเรื่องม้วนร้อย เป็นมิติเดียวกัน เหลืองสะพรั่งของดอกคูณ และ เสียงแคน แล่นแต้ มาแล้ว………….
^^^^^^^^^^^^^^
เป็นอันรู้กันไปทั่วไทย ทั่วโลก ว่า พวกเราต้องอยู่กับเจ้าไวรัสโควิด-19 ไปอีกนาน หรืออาจตลอดชีวิต ที่ยังเหลือกันอยู่
จะทำยังไงกันดีล่ะ…?........
คุยกันมา สัก 6 ตอนแหละ และอาจมีเรื่องใหม่ๆมาอัพเดทกัน ในโอกาสต่อๆไป
วันนี้ขอชวนคุย ในบรรยากาศของโควิด-19 ด้วยน้ำใจของคนไทยด้วยกันเอง เราจะพบเห็นข่าว การแบ่งปัน ในทุกๆคราว ที่มีภัยครั้งใหญ่ หรือครั้งเล็ก หรือครั้งไหนๆ คนไทยน้ำใจงาม หาที่ไหนในโลกไม่พบแล้วล่ะ แม้จะกลับตัวคิดได้ ว่า ชีวิตหลังจากนี้ต้องแบ่งปันกัน
ด้วยวัฒนธรรมอันงดงามของเมืองไทย แบ่งปันข้าวปลา ใครมาถึงเรือนชาน เป็นต้องเรียกกินข้าว กินปลา ด้วยว่าเราเป็นครอบครัวใหญ่ พี่น้อง ปู่ย่า ตายาย รวมตัวกัน เป็นครอบครัวขยาย
น้ำใจจึงขยายตามไปด้วย
การทำอาหาร แจกจ่าย เป็นเรื่องที่คนไทยคุ้นเคย เรามีโรงทาน แจกตามงานบุญ ตามวัด ไม่มีเงินในกระเป๋าสักบาท ก็ไม่อดตาย มีข้าวกิน ความหิวโหย อาจส่งผลให้มนุษย์มีพฤติกรรม แปรปรวนไปต่างๆนาๆได้ อย่างเป็นขโมย เป็นผู้ร้าย อาการสิ้นคิด มโนธรรมหาย เมื่อท้องหิว
นอกจากประทังความหิว เป็นการแสดงน้ำใจด้วยการมอบอาหาร ยังเป็นการแสดงออกถึง น้ำใจ ความห่วงใย ความขอบคุณ เป็นภาพที่งดงาม จริงๆ คุณๆ ว่าไหม…..
การที่มีผู้ติดเชื้อไวรัสโควิด-19 ดูเป็นอาการตกใจ ในคราวต้นๆของการระบาด กลุ่มบุคคลากรทางการแพทย์ เป็น “กลุ่มฮีโร่” ที่เป็นด่านหน้าต้องไปทำงานออกสนามรบกับเชื้อโรค ตามที่เรารู้กัน
เมื่อพวกเขามีความเสี่ยง ย่อมมีโอกาสติดไวรัส ได้มากกว่าพวกเราที่กักตัวอยู่กับบ้านนะ การแสดงออกของน้ำใจ ของประชาชนอยางพวกเรา ทำได้ตามความเชี่ยวชาญและความถนัด น่ารักจริงๆ
นครขอนแก่นบ้านเฮา มีโรงแรม 2 แห่ง ที่อาสาแบบเป็นรูปธรรม ด้วยจิตใจที่เข้มแข็ง คิดเพื่อส่วนรวมและลงมือทำจริงๆ คือ โรงแรมลาวิลล่า และ โรงแรมกรีน โฮเทล
จากการที่พบผู้ติดเชื้อโควิด-19 รายที่ 5 และ 6 ของขอนแก่น เมื่อ 15 เมษายน 2563 ผ่านมา ทำให้บุคคลากรทางการแพทย์ จำนวน 86 คน ต้องเข้ากักตัวเองที่โรงแรมทั้งสองแห่งนี้ 14 วัน ตามเกณฑ์ ที่ทางการกำหนด
ภารกิจ ในห้องสี่เหลี่ยม อาจดูน่าเบื่อ ไม่คุ้นเคยกับวิถีชีวิตที่เคยเดินทางไปไหนมาไหน แบบสะดวกสบาย แม้จะมีข้าว 3 มื้อ และ 2 เบรค เสริฟถึงหน้าห้องก็เถอะ-เจ้าของโรงแรม เล่าว่า ต้องเสริฟตามมาตรฐานของโรงแรม น้อยกว่านี้ ไม่ได้เด็ดขาด งบไม่พอผมดูแล เอง…หล่อขอนแก่น..พึ่งได้ อ่ะ
การแสดงออก ถึงน้ำใจแห่งความเสียสละ น่ารักๆ จึงเกิดขึ้น แบบ ว้าวววๆๆๆ
แม้ทางโรงแรม จะได้รับงบประมาณ จากทางจังหวัดมาแล้ว เป็นอันรู้กันว่า “งบหลวง” ก็ประมาณหนึ่ง น้ำใจจึงเกิดขึ้น มีการส่งเสบียงของสดไปให้ทางโรงแรมช่วยปรุง อย่าง ไข่ไก่ กุนเชียง หมูหยอง หมูยอ หรือเป็นข้าวกล่อง-ที่จะช่วยให้น้องพนักงานได้พักกันบ้าง
ห้องสี่เหลี่ยม มันเหงานะ…ตัวเอง คนกลุ่มนี้ ต้องเดินเหิน ทำงานตลอดเวลา ที่จะต้องดูแลคนไข้ ให้พวกเขามาอยู่กับที่ แปลกของชีวิตเลยล่ะ
กลุ่มนักดนตรีมืออาชีพ จึงอาสามาขับกล่อม ให้บันเทิงใจกัน เล่นดนตรี กลางสวน เสียงโน้ตลอยไปเสริฟถึงระเบียงทุกห้อง นักดนตรี-นักร้อง-คนฟัง มีความสุข กันทั่วหน้า
ต้อง “กักตัว” ในสถานที่ที่ไม่ใช่บ้าน ในเมืองไทย ใครกลัวเหงา ไม่มีซะล่ะ อาหารการกินก็เพียบ เทียบกับประเทศอื่นๆแล้ว เป็นอันว่า รู้กันนะ……
กักตัว ไม่ต้องกลัวเหงา@ขอนแก่น จึงมีแรงขับเคลื่อน มีสีสัน มีน้ำใจ มีส่วนผสม น่ารักๆ…อยากถูกกักตัว บ้างไหมอ่ะ….ฮา…
ข้าวคลุกกะปิ เมนูที่ชาวขอนแก่น บรรใจทำมาเสริฟ ให้บุคคลากรทางการแพทย์ ที่มากักตัว ทั้ง 86 คน
วงดนตรีมืออาชีพ จาก มทร,อีสาน วิทยาเขตขอนแก่น จัดเวลายามเย็น บรรเลงดนตรีในสวน คุณหมอ ขอเพลงกันได้นะครับ….
นักร้อง มีรอยยิ้ม มีความสุข อิ่มใจ ที่ได้ทำหน้าที่พลเมือง คนเล็กๆ
คนบนตึก ก็มีความสุข ยามกักตัว ไม่เหงา และตั้งใจจะกลับไปทำหน้าที่อย่างเต็มที่ พวกเขาบอกว่า ตัวเองป่วยไม่ได้เด็ดขาด เพราะต้องเซฟตัวเอง เพื่อดูแลคนไข้
เสียงดนตรี ส่งไปเสริฟ ถึงห้องพัก-ไม่ต้องลงมานะครับ
