เด็ก มี ภาษาสากล
คอลัมน์ “รู้จริง ถิ่นเฮา”
โดย “น้องดอกคูน”
….เรื่องเล่า อ่านสนุก ซอกมุมของบรรพบุรุษ และมองออกไปเบื้องหน้า ในบริบทของ เศรษฐกิจ สังคม การเมือง เมื่อทุกเรื่องม้วนร้อย เป็นมิติเดียวกัน เหลืองสะพรั่งของดอกคูณ และ เสียงแคน แล่นแต้ มาแล้ว………….
^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
รอยยิ้ม เสียงหัวเราะของเด็กๆ สดใส ผู้ใหญ่พลอยมีความสุขไปด้วย มีหลายองค์กรที่ทำงานเพื่อเด็กและเยาวชน เป็นการทำงานเสริมกับ ภาคราชการที่ทำงานกันล้นมืออยู่แล้ว
คุณโดโรธี เจสัน ประธานมูลนิธิพรแผ่นดิน เน้นการดูแลเด็ก เยาวชน ที่ยากจน ขาดแคลน ด้วยการทั้งมอบทุน และเปิดโอกาสในการทำงานตามวิชาชีพที่พวกเขาชอบ-ถนัด เธอเป็นชาวสิงคโปร์ เคยทำงานในแวดวงด้านงานบัญชี มีครั้งที่เธอมาประเทศไทย เพื่อช่วยงานของ ศาสนาจักร จนหลงรัก และขอปักหลักทำงาน แนวๆนี้ ในเมืองไทย และวาสนาดินฟ้า ที่คู่กัน เธอจึงเลือกที่จะปักธงการทำงานให้กับเด็กๆเยาวชน ที่จังหวัดขอนแก่น ด้วยเหตุผล ฟังดูง่าย แต่ลุ่มลึกว่า…”ขอนแก่น เมืองใหญ่ แต่ยังมีคนเล็ก คนน้อย ต้องการ การสนับสนุน ดูแล เมืองนี้น่าอยู่” พอนับนิ้วแล้ว จึงพบว่า เธอใช้ชีวิตในประเทศไทยนานกว่า 26 ปี มาแล้ว จึงสื่อสาร พูดคุยภาษาไทยได้คล่องปรือ…..
คุณโรโรธี ชาวสิงคโปร์ วัย 62 เธอรักเมืองไทย จึงชวนสามี-คุณไมค์ ทำงานในพื้นที่จังหวัดขอนแก่น นานเกือบ 20 ปี มาแล้ว
เมื่อสองปีก่อน เธอเริ่มใช้หลักสูตร Home School มาสอนเด็กไทย วัยมัธยม หลังจบภาคบังคับแล้ว เด็กบางคนอาจไม่มีโอกาสเรียนต่อ หรือบางคนผู้ปกครอง เลือกที่จะให้ลูกมาเรียน เพราะเรียนเป็นภาษาอังกฤษ จะช่วยให้ภาษาแข็งแรงขึ้นมาทันใด (หลักสูตรนี้ ใช้ในสหรัฐอเมริกา มานานกว่า 50 ปี –แต่ในเมืองไทย ยังไม่ผ่านการอนุมัติ)
ปัจจุบันมูลนิธิพรแผ่นดิน มีนักเรียน ในหลักสูตรนี้ จำนวน 15 คน ค่าใช้จ่ายต่อคนราวแปดหมื่นบาทต่อปี นักเรียนสามารถเครดิตเป็นเงินกู้ทางการศึกษาได้ และอีกส่วนเป็นเงินบริจาค จาก นักธุรกิจชาวสิงคโปร์ เพื่อนๆของเธอที่ชวยกันระดมทุน เข้ามาช่วยเมื่อเห็นความตั้งใจดี ของเธอ
อีกกิจกรรม ที่น่าสนใจ คือ การเปิดโอกาสให้เด็กๆได้เจอเพื่อนต่างชาติวัยใกล้เคียงกัน คุณอแมนด้า---ชาวไต้หวัน ครูสอนศิลปะ พาเด็กๆ ลูกศิษย์ของเธอชาวไต้หวัน วัยระหว่าง 9-16 ปี จำนวน 14 คน มาทำกิจกรรมเพื่อสังคมในประเทศไทย ครั้งที่ 4 ที่ขอนแก่น-จากที่เคยไปทำกิจกรรมลักษณะเดียวกันนี้ที่จังหวัดสตูลมาแล้ว 3 ครั้ง
คุณอาแมนต้า ครูสอนศิลปะ ที่ใช้เสียงดนตรี สร้างจินตานาการให้เด็กๆ ที่โรงเรียนบ้านหนองเบ็ญ
กิจกรรมนี้ เกิดขึ้นที่ โรงเรียนบ้านหนองเบ็ญ อำเภอเมือง ขอนแก่น บ้านเฮานี่เอง เป็นแนวทางการสอดแทรก ประสานจินตนาการ กับเสียงดนตรี ให้สมองทั้งสองซีกทำงานอย่างสมดุล ฝึกคิด ฝึกจิตนาการได้ดี เด็กๆชาวไต้หวันหยิบเครื่องดนตรีของพวกเขา ขึ้นมาเล่น พริ้วไหว…
เด็กไต้หวัน และเด็กไทย พวกเขาเล่น ด้วยกันสนุก มีรอยยิ้ม แม้จะฟังกันไม่ออกสักคำ
เสียงฟรุ๊ต..เสียงไวโอลิน..เสียงโมโลดี้…เสียงอูคูเลเร่…เด็กๆจินตนาการ คิดถึงอะไรบ้าง….คิดถึงเทียบเป็นสีอะไร ฟ้า เขียว ขาว เป็นไปได้ทุกจินตนาการ….
แจมวงดนตรี ระหว่าง เด็กไต้หวัน และเด็กไทย
จากนั้น เด็กๆ มีการช่วยกันวาดรูป พวกเขาสื่อสารกันด้วย รอยยิ้ม ภาษามือ ภาษากาย และภาษาใจ….เป็นภาษาสากล ที่เด็กๆทั่วโลก สื่อสารกันได้อย่าง บริสุทธิ ไร้มายา แม้ต่างวัฒนธรรม ต่างภาษา แต่เราเห็น…รอยยิ้ม ได้ยินเสียงหัวเราะเล็กๆ ตลอดรายทางเวลาของกิจกรรม
เสียงปรบมือขอบคุณ บอกลา…ดวงหน้าละห้อยหาว่า เสียดาย จบเร็วจัง….กิจกรรมของเด็กๆ ทำให้ผู้ใหญ่สุขใจได้เสมอ…….
สนใจกิจกรรม เพื่อเด็กๆ ---มูลนิธิพรแผ่นดิน (043) 236 208
คำโดนๆ ที่สอนให้เด็กๆ รู้จักแบ่งปัน
